دانشجویان خارجی دانشگاه فردوسی از «فردوسی» و زبان فارسی می گویند من فردوسی را دوست داشت! محمد حسام مسلمی دانشجویان خارجی که دانشگاه فردوسی مشهد سالانه پذیرای تعدادی از آنهاست با دفترچه خاطرات ذهنی سپيدی وارد مشهد می شوند تا هرچه را می بينند و تجربه می کنند، در آن ثبت کنند. دانشجویانی که رنگ پوست و زبانشان، نشان از سرزمين دیگری دارد. در ميان آن ها دانشجویانی هستند که در رشته زبان فارسی مشغول به تحصيل اند. کسانی که با یادگيری زبان فارسی مبلغان فرهنگ و ادب فارسی محسوب می شوند . دانشجویانی از کشورهای اروپایی، آسيایی و آفریقایی که هرکدام با بازگشت به کشورشان، سفيران فرهنگی ایران اسلامی می شوند. روز جهانی فردوسی، حماسه سرا و پاسدار زبان فارسی را بهانه ای قرار دادیم تا پای صحبت تعدادی از این دانشجویان بنشينيم. 

صحبت با این دانشجویان خارجی و شنيدن کلمات و جملات فارسی از آن ها که اصالت غير ایرانی دارند برایم جذاب و دلنشين است. گاهی در بيان جملات مکث می کنند و نمی دانند دقيقا از چه واژه ای استفاده کنند، گاهی جملاتشان از نظر ویراستاری فارسی ایرادهایی دارد، گاه هم ناگزیر می شوند واژه مشابه انگليسی یا عربی که زبان اصلی خودشان است را بيان کنند تا من معنای آن را متوجه شوم. ترجيح می دهم در نوشتن آن ها در گزارش، زیبایی و شيرینی این جملات را حفظ کنم و همان طور که بر زبان آورده اند به رشته تحریر در آورم. عاشق شعرهای فردوسی، حافظ و سعدی هستم «محمد نبریس» از کشور سریلانکا به مشهدآمده و حدود یک سال است که در ایران زندگی می کند. او می گوید: من چيز زیادی درباره ایرانيان و فرهنگ ایرانی نمیدانستم. فقط میدانستم اینجا کشوری اسلامی است و این برای من جدید بود، دوستانم در سریلانکا قبلا ایران بودند و به من گفتند که ایران کشوری خوب است و دانشگاه خوبی مثل دانشگاه فردوسی دارد و مشهد جای دینی است. در واقع، در ابتدای اقامتم در ایران برای برقراری ارتباط با مردم دشواریهایی داشتم چون زبان فارسی بلد نبودم و یاد گرفتنش به نظرم مشکل میرسيد؛ اما بعد از چند ماه، از آنجا که ایرانیها مردمی ميهمان نوازند و نسبت به خارجیها رویکرد پذیرا دارند، ارتباطم با آنها راحتتر شد، و دیگر مشکلی نداشتم. واقعا مردم ایران مهربان هستند و دوست دارم وقتی به کشور خودم برگشتم به دوستانم زبان فارسی را یاد بدهم و تشویق کنم آنها هم به ایران مسافرت کنند». او از تشویق پدر و مادرش برای سفرش به ایران می گوید: «پدر و مادرم مرا جرات دادند به ایران بيایم و چون مردم ایران مسلمان هستند خودم هم با دیدن ایران و مشهد احساس آرامش دارم و غربت ندارم و دوستان زیادی در مشهد است که با من دوست هستند. من عاشق شعرهای حافظ و سعدی و فردوسی هستم . اما خواندن شعر و حفظ کردن آن برای من کمی سخت است. فقط این شعر را می گویم «ای نام تو بهترین سر آغاز، بی نام تو نامه کی کنم باز». ایرانی ها به هم کمک می کنند  «ابو علی نشتان» هم از کشور یمن آمده و در رشته زبان فارسی درس می خواند. کاملا به زبان فارسی مسلط است و می گوید: «من 2 سال است که در ایران و ترم دو هستم در رشته زبان فارسی. از طریق رسانه ها با ایران آشنا شدم و نظر داشتيم که ایران کشوری قوی در خاورميانه است و زمانی که وارد ایران شدم مردم ایران را مهمان نواز دیدم». فرهنگ خوب ایرانی ها در کمک به همدیگر نکته ای است که برای ابوعلی جذاب و دوست داشتنی بوده است: «در ایران اگر کسی پول نداشته باشد مردم ایران کمک می کنند. اما در رسانه ها ایران را بد تعریف می کنند. این برای من کافی نبود، چون من به رسانه ها اعتماد ندارم». کتاب های تاریخی درباره ایران خواندم در ادامه به سراغ خانم «هرم» دانشجوی اهل کره جنوبی می روم از او می پرسم چند وقت است به ایران آمدی و چه شد به یادگيری زبان فارسی علاقه مند شدی؟ می گوید: «من 25 سالم است و حدود یک سال و سه ماه هست که به ایران آمدم. قبلا از ایران هيچی نمی دانستم ولی اخبار را از تلویزیون می شنيدم. به سراغ کتاب های تاریخی رفتم و در مورد ایران کتاب تاریخی خواندم». او درباره خصوصيات رفتاری ایرانی ها که بيشتر نظرش را جلب کرده می گوید: مردم ایران تعارفی هستند مثلا موقع غذا خوردن با هم تعارف دارند ولی ما کره ای ها زیاد تعارف نداریم». در تلفظ حرف «پ» مشکل دارم «عبدا... شيخ » از کشور سوریه، هم دانشجوی مهندسی برق است و هم در رشته زبان فارسی تحصيل می کند. او از کمک دانشجویان ایرانی به خودش برای یادگيری بيشتر زبان فارسی می گوید: «اوایل من هم مثل خيلی دانشجویان خارجی خجالت می کشيدم، مثلا من در تلفظ برخی حروف مانند «پ» مشکل دارم به همين دليل از خودم سوال می کنم اگر بخواهم در کلاس سوألی بپرسم یا بحثی را ادامه دهم امکان دارد دیگر همکلاسی ها به من بخندند. اما خوب است که دانشجویان ایرانی گاهی به من کمک می کنند و من مطالبی را که نمی دانم از آن ها می پرسم». یادگيری زبان فارسی خيلی سخت بود دیگر گفت و گویم با «والنتين جوليارد» دانشجوی فرانسوی رشته زبان فارسی است او می گوید: «من در لندن فوق ليسانس تاریخ خواندم و در لندن و پاریس با دوستان ایرانی زیادی آشنا شدم و مرا تشویق کردند که به ایران بيایم. وقتی به ایران آمدم از لهجه های متفاوت زبان فارسی سورپرایز شدم و واقعا برای من خيلی سخت بود. به خدا خيلی سخت بود یادگيری زبان فارسی». شجاعت در شعرهای فردوسی نمایان است به سراغ یکی از دانشجویان کشور دوست و همسایه افغانستان «جميل احمد حيدری» می روم. او می گوید: «از کشورهای مختلف برای من دعوتنامه تحصيل فرستاده بودند، ولی من چون ایران را دوست می دارم و چندین بار به ایران سفر کرده بودم برای همين تصميم می گرفتم در ایران تحصيل کنم. افغانستان با ایران فرهنگ و زبان مشترک دارد و از لحاظ علمی و فرهنگی غنی است. در مورد فردوسی تحقيقات زیادی داشتم و زمانی که شعر های فردوسی را می خواندم غيرت و شجاعت ایرانی در شعرهای فردوسی نمایان بود.«خيلی دوست دارم که شعر فارسی را یاد بگيرم «گودوم» هم که یک دانشجوی چينی است و 7 ماهی بيشتر نيست به ایران آمده درباره مردم ایران می گوید: «قبل از آنکه به عنوان دانشجو به ایران بيایم به ایران سفر کردم. به یزد، کرمان، قزوین و اصفهان رفته بودم و همين سفر باعث شد من با فرهنگ ایران آشنا بشوم. زمانی که برای تحصيل زبان فارسی به ایران می خواستم بيایم پدرم مخالفت کرد ولی مادر راضی بود بروم ایران تحصيل کنم. برای دانشگاه فردوسی نامه فرستادم قبول کردند و پدرم هم الان خوشحال است که من در ایران هستم و راضی شده است. من خيلی دوست دارم که شعر فارسی را یاد بگيرم. استاد در کلاس هر از گاهی شعر به ما می گویند ولی زیاد بلد نيستم. خيلی دوست دارم شعر های فردوسی، حافظ و سعدی را یاد بگيرم». آموزش زبان فارسی به1500 دانشجوی خارجی دکتر «احسان قبول» رئيس مرکز آموزش زبان فارسی به غير فارسی زبانان دانشگاه فردوسی هم درباره دانشجویان خارجی این دانشگاه می گوید: طی حدود 2 سال و نيمی که از تاسيس مرکز زبان های خارجی می گذرد تاکنون هزار و 500 نفر از دانشجویان زبان فارسی، زبان فارسی را آموزش دیده اند و فارغ التحصيل شده اند. مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه فردوسی به عنوان بزرگترین مرکز در ایران و جهان است که تنها در سال گذشته 750 نفر از دانشجویان از 30 کشور جهان در این مرکز، زبان فارسی را فرا گرفته اند. در حال حاضر دانشجویان خارجی دانشگاه فردوسی را دانشجویانی از کشورهای سوریه، لبنان، یمن، ترکيه، فرانسه، چين، کره، ایتاليا و آلمان تشکيل میدهند.